literature

Video Poem: Perseverance by Lieke Marsman

Ons Erfdeel vzw and Poëziecentrum vzw asked nine youngsters from the Low Countries to create poetic films based on their favourite Dutch-language poem. Ester Bosschaert Devroe (b. 1999, Bever) made a film after the poem Vasthoudendheid (Perseverance) by Lieke Marsman, from the anthology Wat ik mezelf graag voorhoud, published by Van Oorschot in 2010. The video poetry project Moving Verses is made possible with the support of the Dutch Foundation for Literature.

Perseverance

There are many reasons for not being able to
keep still in bed, at night. A persistent cough,
for instance, will jolt your body up and down
as if you’re lying in a carriage and
if you’re very ill, a hearse. Or it’s as if
you don’t know where to look, because all
you see is red. Your eyes are so red, because
someone said your eyes are so blue and
that touched you. The great thing about being touched
is that it doesn’t have to last long to be long-lasting
and the strange thing about being touched
is that it goes on resounding and pounding and yet it
makes you still. The nice thing about the word still is that
it says something about sound and movement and the special
thing about sound is that it consists of movement. The great thing about movement is that it’s so restrained, you can
make your skin feel very gently that someone else
is feeling your skin. At the same time the great thing about movement is precisely that it’s exuberant,
you can have a very stubborn dancing monster in your feet, so
that you want to stamp heels into the ground the whole evening.
But the odd thing about a whole evening is that you sometimes
don’t know what kind of movement you’d prefer
to have last a long time. Fortunately, the good thing about having
something last a long time is that eventually
everything becomes still again.
And what I think is the nicest thing of all about the word still
is that when we’re still again, we can ask each other,
why we’re still not going to sleep.

Vasthoudendheid

Er bestaan vele redenen waardoor je niet stil
kunt blijven liggen, ’s nachts. Als je steeds
moet hoesten, bijvoorbeeld, zal je lichaam
op en neer schokken alsof je op een rijkoets ligt en
als je erg ziek bent, een lijkwagen. Of het is zo
dat je niet weet waar je moet kijken, omdat alles
voor je ogen rood is. Je ogen zijn zo rood, omdat
iemand heeft gezegd dat je ogen zo blauw zijn en
dat heeft je geraakt. Het fijne aan geraakt worden
is dat het niet lang hoeft te duren om lang
te blijven duren en het vreemde aan geraakt zijn
is dat het nagalmt en nastampt en toch ben je
er stil van. Het mooie aan het woord stil is dat het
iets zegt over geluid en beweging en het bijzondere
aan geluid is dat het bestaat uit beweging. Het fijne
aan beweging is dat het zo ingetogen is, je kunt
heel zacht je huid laten voelen dat iemand anders
je huid voelt. Tegelijkertijd is het fijne aan beweging
juist dat het uitbundig is, je kunt heel hardnekkig
een dansend monster in je voeten hebben zitten, dat
je hakken de hele avond de grond in wil stampen.
Maar het vreemde aan een hele avond is dat je soms
niet weet welke vorm van beweging je het liefst
lang laat duren. Gelukkig is het goede aan iets lang
laten duren dat alles op den duur weer terug stil valt.
En wat ik het allermooiste aan het woord stil vind,
is dat je er in het Engels een l aan kunt plakken,
waardoor we elkaar kunnen vragen, waarom we
nog steeds niet gaan slapen.

• Ester Bosschaert Devroe
• Lieke Marsman
• Moving Verses
• Nero
• poetry
• poetry film